اینکه کدام قوم و ملت، نخستین بار با بیمه آشنا شدمعلوم نیست.برخی دریانوردان فینقی را مبتکر بیمه میدانند.بدین صورت که دریانوردان از بازرگانان وام دریافت میکردند و هرگاه دریانورد بدهکار با موفقیت سفر خود را به پایان میبرد، موظف بود که اصل و بهره وام دریافتی را ظرف مدت معین به بازرگانان طلب کار بپردازد.در طی این مدت کالای دریانورد در گرو بازرگان بود و اگر به موقع موفق به دریافت طلب خود نمیشد، میتوانست کالا را حراج کند.ولی اگر کشتی دریانورد با حوادث دریا مواجه میشد و یا دزدان دریایی حمله ور میشدند و کالا به غارت میرفت،وام دهنده حقی در مورد اصل و بهره وام نداشت.بنابراین بازرگان وام دهنده، خطر را تقبل میکرد یعنی برگشت اصل و بهره وام در گرو سالم به مقصد رسیدن کالا بود. این نوع وامها را در تاریخ پیدایش بیمه، بیمه وامهای دریایی نامیدهاند.

با این همه به نظر بسیاری از محققان، بیمه به مفهوم واقعی در سده چهاردهم میلادی به وجود آمده است زیرا قبلا کلیسا با بیمه به صورت وامهای دریایی مخالفت کرده بود زیرا طبق قوانین مذهبی، بهره را حرام میدانستند.از این رو تجار وام دهنده شکل آن را عوض کردند و به جای بهره، وام گیرنده جایزهای میپرداخت که میزان آن به اندازه نرخ بهره بود ولی شکل آن طوری بود که کلیسا نمیتوانست با آن مخالفت کند.

در سال 1552 میلادی در شهر فلورانس کانونی از بیمهگران با سازمانی مجهز تشکیل شد که اعضای کانون، حقوقدانانی از بین خود برای تعیین شرایط عمومی بیمه­نامهها و تدوین تعرفهها و انتخاب نمایندگان کردند. در حدود سال 1691 میلادی، ادوارد لوید در قهوهخانه خود در لندن که نزدیک به اداره نیروی دریایی بود، شروع به انتشار نشریهای به نام اخبار لویدز کرد و پس از گذشت چندین سال، قهوهخانه وی، تبدیل به مهمترین مرکز معاملات بیمهای شد.تا سال 1760 میلادی، قهوهخانه لویدز مهمترین مرکز برای بیمه کردن خطرهای دریایی بود.عملیات بیمهگران لویدز حدود 154 سال در گوشه غربی طبق دوم عمارت بورس لندن ادامه داشت و پس از متجاوز از یک قرن و نیم فعالیت به عمارت اختصاصی لویدز منتقل شد.

در سال 1310خورشیدی،‌ فعالیت جدی در زمینه بیمه در ایران با تصویب قانون و نظامنامه ثبت شرکتها آغاز شد و متعاقب آن بسیاری از شرکتهای بیمه خارجی از جمله گستراخ،آلیانس،ایگلاستار،یورکشایر،رویال،ویکتوریا،ناسیونالسویس،فینیکس،اتحاد الوطنی و ..... به تاسیس شعبه و یا نمایندگی در ایران پرداختند.

گسترش فعالیت شرکتهای بیمه خارجی در کشور، مسئولان را متوجه ضرورت تاسیس یک شرکت بیمه ایرانی کرد و دولت در شانزدهم شهریورماه 1314 شرکت سهامی بیمه ایران را با سرمایه 20 میلیون ریال تاسیس کرد.در سال 1331 خورشیدی، بر اساس مصوبه هیات دولت کلیه شرکتهای بیمه خارجی موظف شدند برای ادامه فعالیت خود در ایران مبلغ 250 هزار دلار ودیعه نزد بانک ملی ایران تودیع نمایند و پس از آن نیز منافع سالیانه خود را تا زمانی که این مبلغ به 500 هزار دلار برسد، بر آن بیفزایند. این تصمیم موجب تعطیل شدن کلیه نمایندگیها و شعب شرکتهای بیمه خارجی در ایران به استثنای دو شرکت بیمه یورکشایر و اینگستراخ شد و شرایط را برای گستزش فعالیت شرکتهای بیمه ایرانی فراهم ساخت.

نخستین شرکت بیمه ایرانی، به نام بیمه شرق، در سال 1329 خورشیدی تاسیس و تا سال 1343، به تدریج هفت شرکت خصوصی دیگر به نامهای آریا،پارس،ملی،آسیا،البرز،امید و ساختمان و کار شکل گرفتند.

در سال 1350 خورشیدی به منظور نظارت بیشتر دولت بر صنعت بیمه و تدوین اصول و ضوابط استاندارد، بیمه مرکزی ایران تاسیس شد که بر اساس قوانین مستقیما فعالیت بیمهای نمیکند و در نتیجه رقیبی برای موسسات بیمه کشور نیست.

تا پیش از پیروزی انقلاب اسلامی، یک شرکت دولتی،دوازده شرکت خصوصی و دو موسسه بیمه خارجی در کشور فعالیت میکردند که در چهارم تیرماه 1358، بنابر تصمیم شورای انقلاب، دوازده شرکت خصوصی ملی شده و پروانه فعالیت دو موسسه خارجی نیز لغو شد .
در حال حاضر چهار شرکت بیمه دولتی ایران، آسیا ، البرز، دانا، و دوازده شرکت بیمه خصوصی سامان،معلم،پارسیان،کارآفرین،سینا،توسعه،رازی،دی،نوین،ملت،پاسارگاد و میهن در کنار چهار شرکت بیمه مناطق آزاد به نامهای اتکایی امین، حافظ،امید و ایران معین در کشور به ارائه پوششهای بیمه اشتغال دارند.
( به نقل از کتاب کلیات بیمه / تالیف جناب آقای آیت کریمی).

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: